Kotka

O Kotce usłyszałem lata temu. I zapamiętałem – pewnie dlatego, że nazwa jest tak mile brzmiąca dla polskiego ucha. Przez te wszystkie lata myślałem że to miasto w Rosji …a może to inna Kotka?

Kotki nie zauważyłem. Tak po prostu, byłem i nie widziałem. Po powrocie zastanawiałem się dlaczego. Sprawdziłem przewodnik i …wszystko jasne – nie miałem czasu popłynąć na wyspę Varissaari więc nie widziałem tego co „najlepsze”. Nie miałem ochoty wchodzić (tym razem) do Maretarium, a reklamowany w przewodniku ogród Sapokka był …fiński, czyli nienarzucający się - całkiem ładny jako miejsce spędzenia czasu/odpoczynku, ale żeby do niego jechać z Helsinek …to lekka przesada. W Kotce odrobinę się włóczyłem - wypiłem zimny cydr w knajpce przy Maretarium (zbójeckie 7 euro), wszedłem na szczyt pagórka na połączonej z lądem wyspy Kussinen, poleżałem na wygrzanych skałach …relaks . Zjadłem też pizzę w ulicznej budzie – wspominam o niej tylko dlatego że współtowarzysze marudzili że to w porywach najgorsza pizza jaką w życiu jedli. Może i najlepsza nie była ale żadnych żołądkowych sensacji nie spowodowała 
Wyjeżdżając z Kotki zatrzymaliśmy się na chwilę przy luterańskim kościele. Przyznaję że skusił mnie budynek po drugiej stronie ulicy – drewniany, rozłożysty, ładny … Ale okazało się że jest jeszcze tenże kościół – surowy i oszczędny w formie. A za nim – fiński cmentarz wojenny, z grobami żołnierzy fińskich poległych w czasie IIWŚ.
Podsumowując krótki pobyt w Kotce – na pewno tu wrócę. Raczej nie na pizzę, ale na Varissaari muszę popłynąć. Oczywiście nie każdego kręcą zabytki militarne ale dla mnie… solidny kawałek spiżu uformowany w armatę i kamień/beton/cegła w formie fortu …

Komentarze (0)