W poszukiwaniu dziury w ziemi

Weekend jest po to żeby się wyspać. Oczywiście można się z takim postawieniem sprawy nie zgodzić – weekend jest po to żeby się napić; albo nawalić i wytrzeźwieć; albo posprzątać; pójść do opery albo nawet posiedzieć przed telewizorem. Co kto lubi. Tyle opcji ilu ludzi. Można nawet pojechać do Tadżykistanu i tam testować służbę zdrowia. Dla niewtajemniczonych – tak, w Tadżykistanie istnieje opieka zdrowotna i nie, nie trzeba czekać na przyjęcie przez lekarza 15 lat. Kolega testował i żyje. Za tydzień zobaczymy w jakim jest stanie :D. Jeszcze niedawno weekend był po to żeby się wybiegać, ale niestety gwarancja na kolana się skończyła i już biegać nie mogę, wiec obecnie weekend jest po to żeby się wyspać. I masz ci los – planuje sobie człowiek dłuższe spanie, a tu kolega – w zasadzie czy w takiej sytuacji można go jeszcze nazwać kolegą? – zapowiada że w czasie weekendu to on potrzebuje twojego samochodu i aparatu fotograficznego, no i ewentualnie ciebie na doczepkę. Po co? Kolega Rosjanin kolegi Łotysza pisze książkę o miedzy innymi fortyfikacjach rosyjskich z czasów I Wojny Światowej. No i ponieważ kolega kolegi jest daleko a koledze zepsuł się aparat fotograficzny… więc moje spanie w czasie weekendu poszło się gwizdać. Trudno, wyśpię się na emeryturze ;-).
Tak więc w ten ponury wrześniowy poranek, kiedy ciężkie deszczowe chmury wisiały tuż nad głową gotowe zrzucić swój ładunek na biednych poszukiwaczy bunkrów i utopić nas w 100 letnich okopach… w rzeczywistości pogoda po raz kolejny zrobiła nam prezent – koniec września a w Helsinkach wciąż jest ciepło i pogodnie.
W czasie I Wojny Światowej Helsinki stanowiły ważny punkt na militarnej mapie Rosji – niewielka odległość od stolicy Rosji i strategiczne położenie na podejściu do najważniejszej bazy Floty Bałtyckiej – spowodowało to rozpoczęcie szeroko zakrojonego planu budowy umocnień wokół miasta. Na wzgórzach wokół Helsinek powstawały reduty: schrony i sieci wykutych w skale okopów, tunele magazynowe i stanowiska artylerii. Na wybrzeżu budowano stanowiska artylerii nadbrzeżnej z magazynami amunicji i schronami dla załóg… Część stanowisk zbudowano a część była dopiero w przygotowaniu kiedy Rewolucja Październikowa i uzyskanie przez Finlandię niepodległości przerwało prace. Obecnie nawet nie wiadomo czy ukończone stanowiska były kiedykolwiek wyekwipowane i co stało się ze sprzętem. Być może dane na ten temat znajdują się gdzieś w moskiewskich archiwach – kolega kolegi właśnie ich szuka. Najczęściej spotykanym obiektem na wybrzeżu są podwójne stanowiska 305mm dział nadbrzeżnych: wykute w skale z najczęściej wykutym w skale magazynem na amunicję i schronami dla załóg. Cześć z magazynów była/jest wykorzystywana przez fińską obronę cywilną jako magazyny i schrony – drzwi są pozamykane, wentylacja działa itd. Itd. Stanowiska dla artylerii – część nieukończonych zarosła drzewami, została zalana wodą, została użyta jako platforma fundamentowa pod budownictwo. Najlepiej zachowane stanowisko dział nadbrzeżnych znajduje się na …zapleczu hotelu Hilton, tuż obok znajduje się stanowisko 88mm działa przeciwlotniczego z czasów II Wojny Światowej – działo wciąż znajduje się na miejscu więc goście hotelowi mogą się czuć bezpiecznie ;-). Wejście do tuneli magazynowych jest niestety niedostępne – na wejściu zbudowano dom który w międzyczasie popadł w ruinę, ale skutecznie broni wejścia do tuneli. Drugie miejsce w którym znajdowały się (lub miały znajdować) następne 2 działa zostało zabudowane … osiedlem dla seniorów: osiedle to złe słowo – to kompleks kilku dużych budynków zamieszkałych przez seniorów z infrastrukturą dla nich. Jeden z budynków postawiono na stanowisku działa a w drugim urządzono… sadzawkę z fontanną. Kolejny obiekt został tylko wstępnie przygotowany – wykuto w skale miejsca na fundamenty i na tym prace przerwano. Dzięki temu można podziwiać dwa bardzo regularne małe stawy na szczycie skalnego wzgórza – dla niezorientowanego turysty nic nie wskazuje na to że miejsce miało być ważnym obiektem militarnym, no może poza małym ukrytym wśród krzaków betonowym postumentem – najprawdopodobniej fundamentem pod dźwig do transportu skalnych bloków. Kolejnym obiektem była pozostałość po czterodziałowej baterii 250mm. Pięknie zachowane betonowe umocnienia, odrobinę zarośnięte krzakami i drzewami a w odległości 300m … wejście do Zatoki Helsińskiej. Piękny kawałek dzikiego wybrzeża – skały, woda i spokój… Niejako na deser czekał spacer po lesie na wzgórzu na wschód od Helsinek – przy wyjeździe na Porvoo. Stara droga zagubiona wśród drzew – pewnie niewielu użytkowników wie że to droga zbudowana w celu zaopatrywania fortecy na wzgórzu. Wzgórze pokryte siecią wykutych w skale okopów zarośniętych prawie 100 letnim lasem i imponujące wykute w skałach jaskinie i tunel – wszystko porzucone i zapomniane, w krzakach znaleźć można jeszcze 100 letnie bale używane do wzmocnienia okopów…
W czasie I Wojny Światowej fortyfikacje wokół Helsinek budowało ponad 100tyś. robotników, włączając w to jeńców chińskich i pozostałości po ich pracy są widoczne w parkach i lasach Helsinek. I będą widoczne jeszcze długo pomimo tego że cel ich budowy został zapomniany a dokumenty zagubione. A najlepsze w tym jest to, że można się wybrać na grzyby lub spacer i natknąć się na te zapomniane kawałki historii i dla nich mogę poświęcić kolejny weekend. (Podniosły ton wypowiedzi nie był zamierzony – podniósł się razem z poziomem kofeiny w organizmie).

Zdjęcia (14)

Komentarze (0)